مطالعه برخی پاسخ های فیزیولوژیک و مورفولوژیک سه رقم چغندرقند به تنش شوری

به منظور مطالعة برخی تغییرات فیزیولوژیک چغندرقند تحت تنش شوری، در سال زراعی 1389-1388، تعداد سه رقم مولتی ژرم چغندرقند (13030، 22393 و IC)، در گلخانة دانشکدة کشاورزی دانشگاه شهید چمران، تحت سه سطح شوری از منبع کلرید سدیم، شامل شاهد (صفر)، 100 و 200 میلی‌مولار به‌صورت فاکتوریل با طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی مطالعه شدند. بذور در گلدان‌های پلاستیکی کشت شدند و تیمار شوری از 30روز پس از کاشت، اجرا شد. گیاهان 60 روز پس از اجرای تیمار شوری برداشت و ارزیابی شدند. نتایج        تجزیة واریانس صفات نشان داد که اعمال سطوح مختلف شوری، بر تمام صفات ارزیابی‌شده تأثیر معنی‌دار داشت. نتایج مقایسة میانگین صفات نشان داد که با افزایش شوری، وزن خشک ریشه، اندام هوایی و همچنین، سطح برگ به‌طور معنی‌دار کاهش یافتند، اما شوری اثر معنی‌دار بر تعداد برگ نداشت. همچنین، با افزایش سطح شوری، کاهش در محتوای نسبی آب برگ و هدایت روزنه‌ای مشاهده شد. در صورتی که، نفوذپذیری نسبی غشا و محتوای پرولین در برگ‌های تمام ارقام افزایش نشان داد. غلظت‌های زیاد کلرید سدیم موجب کاهش پتانسیل اسمزی شد. افزایش در پرولین نتوانست نشت الکترولیت‌ها را کاهش دهد و موجب بهبود وضعیت آبی گیاه شود، لذا، در گیاه چغندرقند پرولین و نقش آنتی اکسیدانی آن نتوانست، محافظت غشاهای پلاسمایی در برابر خسارت ناشی از تنش را فراهم کند. با توجه به نتایج این آزمایش، وزن خشک ریشه در مرحلة گیاهچه‌ای، 90 روز پس از کاشت، با تحمل به شوری سه رقم مطالعه‌شده ارتباط داشته است.